برای دخترم

حنانه جان مامان، دختر کوچولوی عزیزتر از جانم، الان که برایت می نویسم پیش مامانی هستی و با اینکه فاصله ام با تو دو سه کوچه بیشتر نیست دلم پر می کشد برایت، دوست دارم از این روزهایمان برایت بنویسم، دخترم خدا را شکر می کنم که اکثر ساعات شبانه روز را کنار هم هستیم، خدا را شکر می کنم که با اینکه باید به دانشگاه بروم ولی تنها ساعات خیلی کمی را در کنارت نیستم و این را از لطف بیکران خداوند می دانم، خدا را شکر می کنم که حتی وقتی کنارت نیستم تو خوشحالی چون مامانی و بابا مصطفی اصلا نمی گذارند نبودنم را حس کنی، خدا را شکر که تو سالمی، که تو مدام در جنب و جوشی، که دوست داری همیشه دستم را بگیری و راه بروی، که موقع شنیدن اذان وقتی به کلمه ی "محمد رسول الله"...

.... و علی برای ازدواج با فاطمه همه چیزش را فروخت حتی زرهش ، گویا قرار بود فاطمه همه چیز علی باشد حتی زرهش .........  

حنانه جانم، این روزها مدام در حال جنب و جوشی، دیگر می توانی به تنهایی چندین قدم راه بروی، از هر چیزی میگیری و بلند می شوی و منتظر تشویق بابا مصطفی هستی، می گویی" ددر"، " ادی" و به آب هم می گویی "ات"!! اینقدر شیرین این کلمات را می گویی که دل ما را آب می کنی، موهایت را با برس شانه می زنی، گل سرهایت را می خواهی بزنی به موهایت، لالایی های شبهای شبکه پویا را خیلی دوست داری، به کشوها و کمدها علاقه ی بسیار زیادی نشان می دهی و مدام باز و بسته شان می کنی!، گاهی هم دستت را می گذاری لایشان و گریه می کنی:-( اما اشکالی ندارد گل من، برای رشد و بزرگ شدن باید سختی کشید، بزرگ هم که شدی باز هم همین طور است، قانون زندگی این است که باید سختی بکشی، تلاش کنی تا ب...

شکر خدا را به خاطر همه چیز .... به خاطر با هم بودنمان .... به خاطر جمع کوچکمان .... به خاطر بودنت...حنانه جان این دومین عیدیست که با همیم .... یا علی   ...